Ahmet bütün gün hiçbir şey yememişti. Akşam eve geldiğinde, açlıktan gözleri dönmüştü. Artık doğru dürüst düşünemiyordu ve hemen yemeğe saldırdı.

Ahmet hatte den ganzen Tag nichts gegessen. Am Abend, als er nach Hause kam, waren seine Augen vor Hunger schon ganz verdreht. Er konnte kaum noch klar denken und stürzte sich sofort auf das Essen.