Ég verð að fara núna.

I must go now.

Breakdown of Ég verð að fara núna.

• ég: I
• fara: to go
• núna: now
• verða að: must

Questions & Answers about Ég verð að fara núna.

What does verð mean here, and what verb does it come from?

Verð is the 1st person singular present of að verða. On its own, verða means “to become.” With að + infinitive, verða að means “to have to / must.” So Ég verð að fara = “I have to go.”

Why do we need að before fara?

Here að is the infinitive marker “to.” After verða in the sense of obligation, Icelandic requires að before the infinitive: verða að + infinitive (e.g., Ég verð að fara, Hún verður að vinna). Without að, it would be ungrammatical.

How is verða conjugated in the present, and why isn’t it Ég verður?

The verb agrees with the subject:

• ég verð
• þú verður
• hann/hún/það verður
• við verðum
• þið verðið
• þeir/þær/þau verða

So with ég you must use verð, not verður.

How do I say this in the past or about the future?

• Past (I had to go): Ég varð að fara.
• Past plural: Við urðum að fara.
• Future (I will have to go): Ég mun verða að fara. In practice, Icelandic often just uses the present with a time word: Ég verð að fara á morgun (I have to go tomorrow).

What’s the difference between Ég verð að fara and Ég þarf að fara?

• Ég verð að fara = I must go (an external obligation, rule, schedule, circumstances).
• Ég þarf að fara = I need to go (a necessity/need, often more neutral). Both are very common and often interchangeable, but for “don’t have to,” speakers prefer þarf (see next).

How do I say “I don’t have to go now”?

Use þurfa with negation: Ég þarf ekki að fara núna.
While Ég verð ekki að fara núna is understandable, it’s much less common. Also note: Ég má ekki fara means “I must not / am not allowed to go,” which is different.

Where does núna go, and is there a difference between núna and nú?

• Default placement: Ég verð að fara núna.
• You can front it for emphasis: Núna verð ég að fara.
• Núna is the neutral “now/right now.” Nú also means “now” but is shorter, a bit more formal/bookish in some contexts, and often works as a discourse particle (“well/now”). In everyday speech, núna feels more plainly temporal.

How do I ask “Do I have to go now?”

• Verð ég að fara núna?
• Also common: Þarf ég að fara núna?

What’s the pronunciation of the whole sentence?

Approximate:

• Ég sounds like “yeh” with a soft, voiced back consonant at the end ([ɣ]); often shortened in fast speech.
• verð ends with the voiced “th” sound ([ð]), like in English “this.”
• að also ends with [ð].
• fara has a rolled/trilled r.
• núna has a long ú (like “oo” in “food”). Spoken smoothly, the two [ð] sounds in verð að blend.

Could verða here mean “become,” like “I become to go”?

No. The verða = “become” reading happens without an infinitive marker, e.g., Ég verð þreyttur (I become/get tired). With verða að + infinitive, it expresses obligation: Ég verð að fara (I have to go).

How do I say “I should go now,” not as strong as “have to”?

Use the conditional of að eiga: Ég ætti að fara núna. That’s softer/more advisory than Ég verð að fara.

Can I drop að and say Ég verð fara?

No. After verða in this meaning, að is required: Ég verð að fara.

Is there a more polite/softer way to excuse myself?

Yes, for example:

• Ég ætla að fara núna. (I’m going to leave now.)
• Ég er að fara núna. (I’m leaving now.)
• Add a courtesy line: Ég ætla að fara núna, takk fyrir mig.

What’s the difference between Ég er að fara núna and Ég verð að fara núna?

• Ég er að fara núna = I’m in the process of leaving now / I’m leaving now (progressive aspect).
• Ég verð að fara núna = I must go now (expresses necessity/obligation).

Any common mistakes to avoid with this pattern?

• Don’t drop að: say að fara, not just fara after verð/þarf.
• Place ekki correctly: Ég þarf ekki að fara, not Ég þarf að ekki fara.
• Don’t confuse permission with necessity: Ég má fara (I may/am allowed to go) vs. Ég verð/þarf að fara (I must/need to go).

What case is Ég, and could it ever be Mér here?

Ég is nominative (subject form) and is required because verða takes a nominative subject in this construction. Mér is dative (“to me”) and wouldn’t be used here.

Are there slangy or very colloquial alternatives?

Yes, in informal speech you might hear:

• Ég verð að hlaupa. (Literally “I have to run,” meaning “I’ve got to dash.”)
• Ég þarf að drífa mig. (I need to hurry.)
• Ég ætla að kveðja núna. (I’m going to say goodbye now.)